«استاد ماموستا ملا محمّد کوهی» بدون تردید یکی از برجسته‌ترین طلبه‌های مدارس علوم دینی اورامانات در دهه‌ی ۶۰ شمسی بود. جوانی با فیزیک بدنی مناسب و بسیار خوش‌سیما، با محاسنی آراسته به آرامش، طلبه‌ای مستعدّ، مدرّسی بزرگ در عنفوان جوانی، مفسّر و روشنگر تفسیر «في ظلال القرآن» شهید سید قطب که در آن زمان ترجمه‌ی فارسی نداشت، برای دیگر دوستان طلبه‌اش در مدرسه‌ی علوم دینی امام محمّد غزالی پاوه که با مدیریت شخصیت خوشنام اهل سنّت ایران و چهره‌ی ماندگار جماعت دعوت و اصلاح «ماموستا ملا احمد بهرامی حفظه الله تعالی»، اداره می‌شد.
 محمّد سال ۴۲ در روستایی سنگلاخی و درّه‌ای عمیق بنام «دره هجیج» و یا «حجیجیان» که در دامنه‌های جنوبی ۵کیلومتری شهر نودشه واقع است در خانواده‌ای سادّه امّا متدیّن متولّد شد. در سال‌هایی که دانش‌آموز دوره‌ی دبیرستان بود با راهنمایی‌های بزرگمرد بیداری اسلامی منطقه و نودشه مرحوم «کاک اسعد صدّیقی رحمه‌الله» راه تحصیل علوم دینی را در پیش گرفت و به جرگه‌ی طلبه‌ها در این مدرسه پیوست. مرحوم ماموستا محمّد با کمال ادب و احترام برای همه‌ی هم‌قطاران معاصرش در این دیار، با بهره‌گیری از استعداد فراوانش و بار معنوی‌اش خیلی زود به سخنوری توانمند در میان دیگر دوستانش در آمد. برای آنان امامت می‌کرد و امور آنان را مدیریت می‌نمود. ملّا محمّد جوان، کلاس‌هایی بیرون از مدرسه در خانه‌هایی محقّر امّا مملو از ایمان و عبادت به نام «اسره=کلاس تربیتی» برای دیگران داشت. در آن كلاس‌ها، تزكیه و اندیشه و كوشش در راه خدا با قلب، ذهن و جوارح مشق می‌شد. قَدَر خداوند بر این بود كه در یکی از همین کلاس‌ها در حالی‌که با دو تن از بهترین شاگردانش به نام‌های «کاک ستار خانی» و «کاک اسماعیل ویژه» کلاس درس داشت، بر اثر بمباران هواپیماهای بعثی عراق، این یار دیرین و خطیب توانمند و استاد زبر‌دست فراموش‌نشدنی برای همه‌ی سابقون و لاحقون دعوت اسلامی، همراه با آن دو شاگرد باوفایش در ۲۰خرداد سال ۶۷ در سن ۲۵ سالگی به درجه‌ی رفیع شهادت رسیدند و به لقاء الله پیوستند. خدای ذوالجلال ایشان و شاگردانش را با کاروان بدر و احد محشور فرماید. آمین
 این یادنامه را به قلم درآوردم تا شاید تذکاری برای خود و نیز یادآوری این نکته باشد که ما بر چه خوان‌های گرانسنگی نشسته‌ایم و همچنین ارجگذاری و سپاسنامه‌ای باشد به همه‌ی یاران عزیزش که از قدرشان نکاهیم و بل بیفزاییم.
روحش شاد، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.